Voor ons Rondje Berg moeten er nog flink wat KMs afgelegd worden. KMs over onverharde paden, stijgende + dalende KMs en KMs in het donker. Rudi (onze trailheld) had ons uitgenodigd om samen met hem een stuk van de Rheinsteig, vlakbij Bonn, af te leggen.
Zaterdagmiddag togen wij met rugzak, eten/drinken en stokken richting Bonn. Na een uitgebreid welkom in het gezin van Rudi, werden we bij ons startpunt gedropt. Rugzakje op, stokken in de hand en daar gingen we. Het was nog niet donker maar in het bos was het al lastig om de boomstronken te zien; hoofdlampen gingen snel aan. Dit gedeelte van de Rheinsteig voerde ons over de Sieben Gebirgen. Rudi, bekend met het gebied, nam ons op verschillende plekken mee naar uitzichtpunten. Hier keken we dan bovenop het verlichte Bonn en omringende dorpjes. De route werd goed gemarkeerd met bordjes; op elk kruispunt het hoofd alle kanten opdraaien (zodat het bordje in het licht gevonden kon worden) en verder rennen.
De tijd vloog werkelijk voorbij. Net over de helft hebben we onze waterzakken weer gevuld bij een jeugdherberg. Althans, Rudi en Chantal vulden bij want mijn waterzak had ik binnen een uur ‘kapot’ gelopen – gat in de onderkant. In het eerste deel waren de klimmetjes wat feller en daar konden we mooi onze stokken (leren) gebruiken. Chantal en ik lopen nooit met stokken; trails in NL zijn altijd glooiend en zo vaak lopen we niet de bergen. De laatste keer was met de Transalpine (toch alweer zo’n 1,5jaar geleden..) en daar gebruikten we onze stokken eigenlijk op de verkeerde manier. In de afdaling gebruikten we ze om wat te remmen en snel bochten door te springen (superleuk om te doen – net skiën . Maar eigenlijk moet je je stokken gebruiken om het makkelijker te maken bergopwaarts te gaan. Al kletsend vloog de tijd voorbij. De laatste twee uur waren voor mij aanpoten (totaal geen energie in het lichaam) terwijl Chantal toen eindelijk op stoom kwam. Na een marathon aan KMs en een kleine 7uur verder kwamen we bij ons eindpunt – de auto met frisse biertjes!
Op zondag na de overheerlijke brunch hebben we nog de foto’s van Rudi bekeken - hij heeft vorig jaar de UTMB gelopen. Dubbele gevoelens: enerzijds kijk ik er al heel erg naar uit om te starten en anderzijds viel dit me toch wel erg tegen.. Laten we het er op houden dat er nog flink wat trainingsarbeid verricht mag worden en daar hebben we dan ook nog royaal twee maand voor!
